Tanımı ve Kullanım Alanları : Parafin, Latince ‘Parafin afinis’ reaksiyonlara az yatkın olması sebebiyle adını kazanmış olan CNH2N+2 formülünde petrollerin asil bir bileşiğidir. Parafin mumu tarihte ilk kez Carl Reichenbach’ın 1829 senesinde, odun katranından ve daha sonra bütümlü tabakalardan üretimiyle elde edildi. En sonunda 1867’deki son halini; petrolden elde edilerek aldı. Yıllar ilerleyip, 1947 olduğunda ise artık parafinin sentetik mumu yapılıyordu.
Günümüzde, mevcut teknolojik imkânlar doğrultusunda parafin imalatçıları aynı tekniği kullanırlar. Bu tekniğe göre yeni yapılan parafin mumları yüzde 20 oranında yağ içerir. Bazen bu yağ miktarı yüzde 3 düşürülebilir. Ayrıca daha yüksek seviyede saflaştırma ile renkte, kokuda ve tadında da iyileştirme sağlanabilir. Parafini saflaştırırken, işlem esnasında sülfirik asit ve kilden yararlanılır. Ham petrolden parafinin ayrıştırılması bir gerekliliktir. Parafin aslında petrolün yan ürünüdür, diyebiliriz. Rafine edilirken, ham petrolden elde edilen yağlı parafin ilk önce sıcakta eritilir. Ardından soğutularak sadece parafin kısmının donması amaçlanır. O şekilde donan posa şeklindeki parafin katmanı, yağından iyice arındırılarak ayrılır. Ham parafinin arındırılması, arıtmanın temel işlemlerinden biridir. Kimyasal etkenlere karşı tamamen duyarsız olan parafin, ilk defa mum yapımında kullanılmıştır. Bu özelliği için kullanılan parafine ergimeyi güçleştirmek için yüzde 20 oranında stearik asit eklenir